itchings etchings
στον πάγκο του νεκροτομείου
προσπαθώντας να ψηλαφήσει το κομμένο του λαρύγγι
βρίσκει ότι η δίψα για ζωή
χλωμιάζει μπροστά σ’ αυτή την
αμείλικτη περιέργεια
θα μπορούσε να αναρωτιέται για χρόνια
αν φυσικά δεν έμπαινε στο δωμάτιο η αδερφή του
δεν έσκυβε από πάνω του
και η γλώσσα της δεν κατέβαινε στο φαράγγι του λαιμού του
πρώτα η γλώσσα, μετά ένα δάχτυλο, ύστερα δύο
κι αν δεν τα τραβούσε θριαμβευτικά
κι ανάμεσα τους δε κρατούσε ένα κομματάκι χαρτί
κι αν δεν φιλούσε ευτυχισμένη τον άντρα με την τραγιάσκα
που την ακολούθησε στο δωμάτιο
κι αν δεν τον κοίταζαν για λίγο με οίκτο και μια ψεύτικη μελαγχολία
θα έλεγε ότι όσο έζησε τουλάχιστον πρόλαβε να καταλάβει κάτι
μα όχι, τώρα φεύγουν
May 23, 2012 at 9:59 am
σε διαβάζω, και _σε_ διαβάζω
(λες και δεν ήμαστε γνωστοί, αλλά είμαστε)
May 24, 2012 at 3:13 am
Μ’αρεσε αρκετα. -)