αμμοτέκ

σπασμένα φώτα στην παραλιακή
μια λακούβα που γαμώ την πίστη μου δεν θέλω ακόμα να
φιλοξενήσει τα κότσια τα κλειδοκόκκαλα την άμμο στα παπούτσια μας
κάτω απ’την άσφαλτο υπάρχει ένα χαμόγελο γεμάτο δόντια
παρακολουθεί τα σώματα που χορεύουν λες και δεν θα κουραστούν λες και δεν θα γεράσουν ποτέ
και περιμένει