“λέγαμε συχνά λέξεις στη σειρά όπως θα σαγαπώ μέχρι τα τετραπέρατα τέρατα του κόσμου να έρθουν και να σου ξεριζώσουν το κεφάλι
όταν ανοίξαμε το σώμα σου βρήκαμε μούχλα και έντομα ξεπήδησαν μεσ’ το υγρό δωμάτιο κράτα με μου λες γιατί θα σκάσω σαν μπαλόνι
όλοι αυτοί οι δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά κι εγώ γυρνάω με τις κορδέλες μου και τα χάπια για το στομάχι“