σχεδόν καρφώθηκε
κάγκελο το κάγκελο
η σιδερένια αγκαλιά της μαμάς ευρώπης
μαθαίνει στα παιδιά το δικό της λεξικό
θ όπως θέλω
δ όπως δειλιάζω
σωροί και σωροί από τουεντισάμθινγκς που
μεγάλωνουν ανάποδα
ρυτίδες στο δέρμα και παιδικές ανάγκες
να μη κλείσει νωρίς ο παιδότοπος
να μην ξαναϋπάρξει κυριακή
να κάτσουμε πέντε λεπτάκια ακόμα
ναι ναι ναι ναι ναι κάτι πήγε λίγο άσκημα
απ’το βερολίνο μέχρι τη σύραγγα στην αττική οδό
ξημερώνει το ίδιο
τι υμηττός τι ουρανοξύστης
το νυστέρι κόβει παντού
το ίδιο τρυφερά
October 19, 2012 at 8:48 am
Poetica politica. Λάικ.