Paul Celan – Ο νεκρός

(μτφ. δική μου)

PAUL CELAN – Ο ΝΕΚΡΟΣ

Άστρα μαστιγώνουν τη ματιά του:
μήπως αγκάθια σταματούν τα βήματα του

και στο γρασίδι ξαποσταίνει
και τον διαπερνούν οι ανέμοι

εκεί που τα βάτα φυτρώνουν
και η νύχτα κι εκείνος φιλιώνουν;

Οι γρύλλοι στο πλάι περιμένουν –
μα τώρα ούτ’ οι γρύλλοι δε μένουν…

Οι παπαρούνες το αίμα του χύνουν καταγής:
– σκύψε και πιες το και άλλο μην αργείς!

THE DEAD MAN

The stars whipped at his gaze:
have thorns entered his ways

so that he claws at grass,
his heart grasps winds that pass.

where briars pull and rend
and night makes him its friend?

The crickets stand at bay –
Now no more crickets play…

Poppies scrape blood from him:
– kneel now and drink it in!

DER TOTE

Sterne peitschen seinen Blick:
trat ihr Dorn in sein Geschick,

dass er nach den Gräsern greift
und sein Henz an Winden schleift,

wo Gestrüpp ihn jagt und hält
und sich Nacht zu ihm gesellt?

Grillen setzten sich zur Wehr –
Nun sind keine Grillen mehr…

Mohn ritzt Blut aus dem Gesicht:
– knie und trink und säume nicht!