Nicole Brossard – Ένα ακριβοπληρωμένο ραβδί

(μτφ. δική μου)

(γι’ αυτήν άγγιγμα σημαίνει φαράγγι. Στην άλλη μεριά
το τέχνασμα λαγοκοιμάται μέσα στην πρασινάδα. Η σκιά ακολουθεί
ώρα με την ώρα κενή και ζοφερή και με καλούν μπροστά τους)
……………………………………………………….ραμμένη πάνω στην πρόταση
μια μεγάλη μακρινή περίοδο να κρεμάσω στην κοιλιά μου κρυμμένες παράλληλες
εικόνες και τατουάζ ηλικία που υπαινίσσεται το νύχι που χαράζει
το μηρό την κοιλάδα ανάβουν

το σώμα τολμάει τρυφερά
ναρκωτικό που κλέβει το νόημα της
το δέρμα της στο χρώμα του πορτοκαλιού και της ελιάς
η υφή της σαν ζευγάρι σε επίθεση
(τα υπογραμμίζεις με ένα πέρασμα
σαν το κρεβάτι κάτω απ’ το βάρος τους
απ’ την ηδονή τους)

……………………….και κατάδυση
κι έτσι σώμα με σώμα μέσα στο θάμνο
αυτή που εκτείνεται σαν χλωρίδα
καταπάνω τους
το σημείο της συναίνεσης και της
κατάφασης

μικρά μαγικά κουτιά………………………….

το δέρμα μια ελεύθερη σιωπηλή γραμματική
καμβάς από εντυπώσεις και
διαμεσολάβηση
φωτιά: το τέχνασμα σε απόσταση
το αληθινό δέρμα ξεντύνεται απ’ τα φωνήεντα
ζωγράφισε
τα απαλά σφουγγάρια ή το λεπτό στάχυ
την σίγουρη σύνδεση που υπάρχει
μεταξύ της σαγήνης της αρπαγής του νοήματος από αυτήν και
τα μαγικά κουτιά

–

ΕΝΑ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΡΑΒΔΙ φουσκώνει
(αλλά)
μετά τα μοσχεύματα
τρυφερά τρέχουν οι λέξεις
κατά μήκος του, ήσυχα