λογοτεχνία τρόμου

Μπορεί κανείς να είναι σίγουρος πως βρίσκεται μπροστά σε κάτι πραγματικό μόνο όταν δεν έχει λάβει χώρα αυτό το είδος διπλασιασμού, με άλλα λόγια, μόνο όταν το αντικείμενο δεν είναι περικυκλωμένο από λεκτικές σκιές του εαυτού του. Αν μπορείς να μιλήσεις για κάτι, είναι εξ ορισμού ψευδές – έχει ήδη μεταφραστεί σε ένα είδος απο-πραγματοποιημένης φλυαρίας. Και αν είναι αληθινό, ή αν είναι Πραγματικό, τότε δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτό, ή τουλάχιστον δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτό νηφάλια και συνεκτικά. Σε αυτή την περίπτωση όμως, τα μόνα πράγματα που μπορούν να θεωρηθούν Πραγματικά είναι αυτά που αντιστέκονται στην ονομασία – αυτά τα τερατουργήματα που αποθαρρύνουν την εκ γενετής ετοιμολογία μας – δηλαδή ό,τι χειρότερο: οι διαστροφές, τα σκισίματα, τα πιο φριχτά ρήγματα. Σχεδόν τα πάντα μπορούν να ρουφηχτούν στην τάξη της γλώσσας, αλλά κάποια πράγματα δεν μπορούν. Αυτά που απομένουν, είναι το πραγματικό: το ανείπωτο, το ακατανόμαστο, το ανεκδιήγητο.